SP 7" : Ona lubi jego płyty, on lubi jej kolczyki.

Moja słabość do kobiet grających na basie jest już dość szeroko reprezentowana wśród blogowych tekstów, ale akurat Soniami nie potrzebuje tego szczególnego instrumentu, żeby zachwycić czarem stylowości. Zosia Mikucka - bo o niej tutaj mowa - skończyła ASP, rysuje, kręci, projektuje i od dwóch płyt importuje smakowity i puszysty jak wata cukrowa synth-pop. Oczywiście z minimalistycznym basem na pierwszym planie.

Podobnie powszechnie używam na blogu określenia "fajna". W tym przypadku mogę na szczęście odnieść się do najwcześniejszego, najbardziej odruchowego znaczenia tego słowa. Lemoniada jest bowiem tak fajna i kolorowa jak nastoletni komiks.Cała sytuacja jest przerysowana i sztywno tkwi w nakreślonych planszach. Zosia wzdycha do malowanego chłopaka, bo wygląda bardzo ładnie i bardzo ładnie pachnie.

Okazuje się, że nie tylko ja używam tutaj sztampowych chwytów, bo obrazek muzyczny jest wybitnie hipsterski - a jest to styl, który z założenia pozbawiony jest prawdziwej oryginalności. Sterylność perfekcyjnej, plastikowej przestrzeni nie wywoła głębszych zawirowań uczuciowych, a po ewentualnej gorzkiej szczypcie smak naprawią lody na kolację i podgrzewany basen.

Znalazł się jednak pewien niestandardowy, żyjący swoim życiem element. Tytułowej Lemoniady próżno chyba szukać w katalogach Ikei czy lajfstajlowych magazynów. Być może już dawno była krzykiem mody na Placyq Zbawiciela, ale mnie kojarzy się z najtisowym dzieciństwem. Z PRL-owskimi dyspozytorami, które swoim piętnem szarości tamtego ustroju nijak pasują do europejskich czasów. Lemoniada rozpuszcza banalność hipsterskich póz wracając do nieco naiwnych, ale prawdziwych smaków dzieciństwa.


Soniamiki wystąpi w sobotę, 7 czerwca w Częstochowie na podwórku Cafe Belg. (za darmo!) 
Bardzo polecam ten sympatyczny koncert, specjalnie przyjechałem na niego z Wrocławia, także warto, też będę.
https://www.facebook.com/events/1430278093906292/?ref=22