Jak go nie uwielbiać?Nie jesteśmy wspaniałym zespołem. Zero wczuwania się. Zero okularów przeciwsłonecznych. Zero dawania czadu. Zero improwizowania. Zero popisowych solówek. Zero podkręcania publiki. zero udawania, ze jestem fajny. Choć jeśli ktoś uzna, że jestem fajny, nic na to nie poradzę. Nie założę jednak na głowę żadnego rockandrollowego kapelusza. Za to ma być głośno. Głośno. Głośno. Na scenie też głośno.James Murphy
Jamesie Murphy, usiądź obok Damona Albarna i zostań moim idolem.
Ale nie wierzcie mu. To jeden z najpierwszych hipsterów. Podbił NYC singlem "Loosing my edge" w którym po kolei wymienia jaki to on nie jest fajny i powtarza się zwrot "I was sth", np. " I was the first guy playing Daft Punk to the rock kids." Jego erudycji muzycznej zazdroszczą nawet goście z porcysia i tak, owszem, wiem doskonale, że nigdy nie zrozumiem tych podtekstów i nawiązań do popkultury w ogóle. Jest lepszy niż
ten koleś z "High fidelity". Zrobił płytę do joggingu. Całą, taką że czas jej trwania jest idealny podobno na trening i zawiera płyta muzycznie też rytmy do rozciągania kończącego bieg. Ma własną wytwórnię płytową. I nie to, że jak jakieś Third Man Records, żeby mógł wydawać swoje w swoim, tylko podobno DFA Records jest kultowe. Nie wiem, nie ogarniam. Chcę być w jednej dziesiątej tak super jak on.
Pewnie dlatego doszukuję się w jego piosenkach jakiegoś śmiesznego klucza do moich aktualnych życiofych problemików. (jak zwykle, o tym jest ten blogasek w ogóle).
Dlaczego o tym wszystkim piszę? Czułem się jak człowiek z piosenki Jamesa Murphy'ego!
Ale. W nocy z wczoraj na dzisiaj miałem bardzo przyjemne "wyjście na miasto" (Mikołaj & Ola dzięki :* ). Tak, było super, a w pewnym momencie moim ulubionym tekstem na określenie tego wszystkiego było "motyw jak z LCD Soundsytem".
Idziesz sobie, kupujesz pizze, chodzisz po tej wsi, szukasz piwa, inni zbierają się na/kupują/udają, że nie mają/dzielą się/zapalają/trują się papierosami, poznajesz jakiś nowych ludzi, gadasz z nimi zupełnie normalnie, wymiana żałosnych sucharów, idziesz do Deka (w którym leciało U2!!!!!!!!!!!!!!!!!), dostajesz od Oli piękny wprost prezent, spotykasz Ręcznika itp. itd. Barackmama na cie skarży.
Koleś z batmanem nie chce wracać do domu przed szóstą. Ale co jeszcze lepsze -po północy poznajecie i rozmawiacie z bardzo inteligentną osobą na bardzo inteligentne tematy "książki,muzyka, jakieś empetrójki" (cytat by Doris). Kto by się spodziewał?
Where are your friends tonight?
Chociaż what happens at the party, stays at the party, to nagle wszyscy są twoimi przyjaciółmi z piosenki LCD Soundsystem.
[[[[[[[[[[oświadczenie autora. nie, nie chcę szpanować tym, że gdzieś spędziłem noc. próbuję tylko dorobić filozoficzny kontekst to napicia się. alkoholu. nie piję po to, żeby być pijanym, piję po to, żeby chodzić jak Jack Sparrow. Koniec oświadczenia autora. ]]]]]]]]]
czyli przysłowiowe party hard i niezapomniana domówka u Mikołaja (!) <sprawdziłem i najśmieszniejsze jest to, że wtedy bouncowaliśmy do Time to get away. Ale dla mnie to to samo>. Jarałem się tym bardziej, że to ja im podesłałem, heh. I ci bardziej dowcipni doszukają się tutaj fizycznej niemożliwości, że mogę napisać, że "Głupkowaty Punk gra w moim domu". Cóż zrobić, każdy dźwięk basu to pierdolnięcie. Toczka.
Po pierwsze : co za wideo! W epoce szału X-factorem polecam bardzo jako wgląd w to co się tam dzieje.
Tutaj właśnie pan Murphy objawia się nam w całej okazałości jako niesamowity tekściarz. I nie wiem, jak słychać na tym teledysku, ale jego feeling bije na głowę większość raperów. Co za angielsko-językowa przebieżka z jakiejś górki w dół (nie wiem jak się to nazywało, 'zawijas'?). 11/10 I ten rym z dwóch najfajniej brzmiących słów mean-lean, które może się tylko równać z marcinowo-płatkowym razem-czasem. A i tak najlepsze najlepsze najlepsze jest to, że ta niewyobrażalnie dobrze brzmiąca zbitka słów ma naprawdę bardzo duże życiowe przesłanie, rozkmińcie, ja wklejam na profil na fejsa.
Just 'cause I'm shallow doesn't mean that I'm heartless
Just 'cause I'm heartless doesn't mean that I'm mean, but
Sometimes love gives us too many options
Just 'cause you're hungry doesn't mean that you're lean
Czy kogoś jeszcze to dziwi? Nie, nie mówię tutaj o cytacie gitarowym z Bowie'go. Ten pan bywa smutny, tak smutny jak piosenki które wcześniej tu opisywałem, idealnie ten sam klimat (tylko piszę o tym w środku posta, tak dla zachowania pozorów, że piszę czasem na blogasku o czymś co nie jest płaczem). Podmiot liryczny opowiada, że owszem, jest mu smutno, ale tak naprawdę, to on chce tylko chwili uwagi i świadomości, że komuś na nim zależy tak bardzo, że temu komuś jest smutno, że musiał odejść. Nie chce mi się autobiograficznie wklejać całego tekstu, że you never have needed anyone for so long.
yeah, all I want is your pity
or at least all I want are your bitter tears
Teraz coś jeszcze bardziej smutnego.
LCD w tym roku zakończyło działalność epickimi trzema nocami w Madison Square Garden. Miał być jeden prawdziwie ostateczny gig, ale "kupiłem dwa bilety na swój własny występ i zapłaciłem za nie trzy razy więcej niż powinienem. To było co najmniej dziwne".
Ten kawałek to ich manifest, dlaczego zdecydowali się na ten najbardziej drastyczny krok. Miałem wrzucić to kiedyś na fejsbuka z napisem "dlaczego z pewnych piosenek nie da się zebrać lajkytów." (trwa 9, dziewięć minut, joł) Jak już wszedłem w formę cytowania to to ma jeden z najlepszych dwuwierszy ever, bardzo też życiowy, taddaaa
Yeah, you wanted the time
But maybe I can't do time
I proszę to też uznać za wytłumaczenie mojego nie-częstego nie-wybitnego pisania.
PS. "bo Jacek myśli, że tylko on słucha muzyki" powiedziała PIga w przerwie między treningami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz