Dobry DJ powinien być otwarty na zmiany – zmiany stylistyk, scen i płyt na odtwarzaczu. I tak jest z zagranicznymi gośćmi WROsoundu, którymi są: Lone, Alex Smoke, Addison Groove i Long Arm.
Lone to Matt Cutler z angielskiego Nottingham. Jego inspiracje sięgają hip-hopu i rejvu lat 90-tych, a krytycy odnajdują na jego płytach ślady Boards of Canada i Madlib. Nieprzypadkowo przywołujemy tutaj łańcuch inspiracji, bo producent świadomie zwraca się do swoich korzeni; recenzent Pitchforka napisał, że „Lone widzi rave w jego intensywnych kolorach – rekonstruuje przeszłość, choć w czasach techno i hardkoru dopiero uczył się jeździć na rowerze”. Dlatego obok mocnych, szybkich kawałków w katalogu Lone'a znajdzie się miejsce dla spokojniejszych numerów: porusza się on bowiem nie tylko po spektrum czasu, ale również nastrojów.
Dowodem na to, jak rozważnym i uznanym kreatorem jest Lone jest fakt zaproszenia go do legendarnej serii DJ-Kicks niezależnej wytwórni !K7 Records. Mówimy tu o wypuszczanej od 24 lat komplikacji Djskich mixów, wśród których znajdują się takie nazwiska jak Four Tet, Erlend Oye, czy Terranova. Selekcja Lona akcentuje jego wyjątkową wrażliwość, która łączy IDM, techno z Detroit i melodyjny house działający jak senny odpoczynek po imprezowym przeglądzie muzycznych epok.
Alex Smoke tworzy swoją muzykę w domu w szkockim Glasgow, gdzie zbiera środki tworzące jego brzmienie. Programy modyfikujące dźwięki instrumentów i oryginalne sposoby nagrań pozwalają mu mu na znajdywanie innowacji kluczowych dla muzyki elektronicznej. Szerokie zainteresowania sprzętowe zaprowadziły go do nowych przedstawień muzycznych – z artystką Florence To tworzy przestrzenne instalacje świetle, a z wysoce cenioną orkiestrą Scottish Ensemble współpracuje przy bardziej klasycznych partyturach filmowych i telewizyjnych.
W jego twórczości nie brakuje też wokalu i melodii, czego dowodem ostatni album wydany dla R&S Records Love over will. Jego twórczość to nie tylko bogactwo środków, ale również bogactwo tematów: stracona miłość, ontlogia, ontology, loss love, stany cielesne i Edward Snowden, a wszystko to osnute klimatyczną mgiełką.
Alex Smoke zmienia brzmienia instrumentów, a Addison Groove – swoje przydomki artystyczne. Pochodzi z Anglii, nazywa się Antony Williams, a przez dłuższy czas występował jako Headhunter. Pod tym szyldem zdobył scenę dustepową wydając w kultowej wytwórni Tempa. Zwrot w udanej karierze nastąpił gwałtownie: w momencie wydania utworu Footcrab, który zawojował środowiska taneczne. Tak narodził się Addison Groove – bardziej dance'owy niż dustepowy i bardziej klubowy niż studyjny.
Nowe oblicze Addisona Groove łączące wpływy ze scen ghetto tek i juke z Chicago miała kolosalny i bezprecedensowy wpływ na scenę muzyki bass w Zjednoczonym Królestwie, budząc ogromne zainteresowanie tymi stylami wśród całej sceny muzyków słuchaczy. Łapiąc taneczny rytm, artysta w zawrotnym tempie opracował program klubowy, który miał okazję zaprezentować w najsłynniejszych klubach na całym świecie, min. w londyńskim klubie Fabric, czy berlińskim Berghain.
Long Arm – dla laików: „Bonobo ze Wschodu”. Ale faktycznie, trudno znaleźć pasujące i zrozumiałe określenie dla artysty z St. Petersburga. No i trzeba przyznać, że muzyka Georego Kotunova jest bardzo plastyczna i zachwycająca urokliwymi motywami. Jednocześnie pełna improwizacji w duchu jazzowym, które podbijają sample z trąbek i kontrabasów (trochę jak wrocławski Skalpel).
Melodyjność Long Arma wzięła się z lekcji pianina, a oryginalne wykorzystanie deków – z niedoborów sprzętowych. Młody chłopak był zasacynowany pokazem Djskim i z braku profesjonalnego sprzętu, korzystał z sowieckich fonografów i starych gramofonów. Ciepłe brzmienie vintage, jazz zakurzonego pianina: te żywe pierwiastki z powodzeniem udało mu się przenieść do nowoczesnej elektroniki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz